تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر روابط مربی- ورزشکار

هدف اصلی این پژوهش، مطالعة میزان اثربخشی یک دورة فشردة آموزش مهارت‌های ارتباطی بر رابطة مربی و ورزشکار بود. ماهیت فردی و ماهیت ورزشی (رشتة ورزشی) و ارتباط آن‌ها با تفاوت‌های موجود در رابطة مربیان و ورزشکاران بررسی شد. پژوهش از نوع نیمه‌تجربی بود و همة ورزشکاران تیم‌های بانوان باشگاه ورزشی فولاد مبارکة سپاهان اصفهان که بالغ بر 400 نفر می‌شدند، جامعة آماری بودند. نمونة آماری تعداد 40 نفر از سه تیم بسکتبال، کاراته و شنابودند که ازطریق نمونه‌گیریخوشه‌ای و به‌صورت‌تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا، ازطریق پرسش‌نامه‌های روابط مربی- ورزشکار و سیاهه کیفیت روابط پیش‌آزمون انجام شد. سپس، دورة آموزشی فشردة مهارت‌های ارتباطی برگزار گردید و پس از دو هفته، پس‌آزمون اجرا شد. گروه اول، بسکتبالیست‌ها به‌اتفاق مربی خود، گروه دوم، شناگرها بدون مربی و گروه سوم، کاراته‌کاها بودند که فقط مربی آن‌ها در دورة آموزشی شرکت کرد. اعضای گروه‌های اول و دوم از آموزش‌ها برای گرم‌کردن روابط استفاده کردند و مربی گروه سوم برای سردکردن روابط استفاده کرد. برحسب هدف، داده‌ها توسط انواع آنوا و رگرسیون چندعاملی تحلیل شد. نتایج نشان داد کهدر سه رشتة ورزشی، روابط مربی ـ ورزشکار متفاوت بود. در هر سه گروه، دورة آموزشی مهارت‌های ارتباطی مؤثر بود و خطوط تغییرات سه گروه دارای تعامل بود؛ شناگران، پیشرفت؛ بسکتبالیست‌ها پیشرفت بیشتر و کاراته‌کاها پسرفت نشان دادند. براساس یافته‌ها می‌توان گفت که کیفیت روابط مربی ـ ورزشکار بیشتر تابع ویژگی‌های فردی آن‌ها است و ارتباط زیادی با رشتة ورزشی ندارد. آموزش مربی و ورزشکار باهم، مؤثرتر از آموزش هریک از آن‌ها است.